Η μηχανική του χρήματος και η ρίζα της οικονομικής κρίσης

Mελέτη: Η μηχανική του χρήματος και η ρίζα της οικονομικής κρίσης (1)
ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΗ Α ΠΟΛΗ*
ΜΕΡΟΣ Α΄
Η φύση του χρήματος
  1. Έχει πραγματική αξία το χρήμα; Για να απαντήσετε το ερώτημα, φανταστείτε ένα άνθρωπο γεμάτο χαρτονομίσματα μόνο στο κέντρο της ερήμου Σαχάρας. Τα χρήματα που έχει είναι άχρηστα γιατί δεν μπορεί να τα ανταλλάξει με αγαθά.
  2. Γιατί λοιπόν το χρήμα έχει αξία; Γιατί οι άνθρωποι πιστεύουν ακράδαντα ότι έχει αξία και δουλεύουν για να το αποκτήσουν. Δουλεύοντας όμως παράγουν αγαθά και υπηρεσίες και με το κόπο τους δίνουν αξία στο χρήμα.
  3. Η ποσότητα του χρήματος που κυκλοφορεί καθορίζει την ποσότητα της εργασίας, άρα σε τελική ανάλυση και την ποσότητα των αγαθών που παράγεται.
  4. Όταν κυκλοφορεί πολύ χρήμα έχουμε περισσότερη εργασία, άρα περισσότερα αγαθά και οικονομική ανάπτυξη. Έλλειψη χρήματος σημαίνει λιγότερη εργασία, ανεργία και λιγότερα αγαθά, άρα εξαθλίωση (οικονομική κρίση).
  5. Συμπερασματικά: Η ποσότητα του χρήματος που κυκλοφορεί κάνει τη διαφορά μεταξύ ανάπτυξης και κρίσης.

  6. Για να καταλάβουμε τη σημασία όσων λέχτηκαν στις παραγράφους 1-5, φανταστείτε ότι ένας κακός μάγος εξαφανίζει όλο το χρήμα που υπάρχει. Κανένας τότε δεν θα μπορεί να αγοράζει οτιδήποτε και όσοι έχουν κάτι να πωλήσουν θα μείνουν χωρίς αγοραστές. Τα αγαθά θα μείνουν απούλητα, θα καταστραφούν και η παραγωγή θα σταματήσει. Οι επιχειρήσεις θα καταρρεύσουν σε μερικές εβδομάδες και όλοι οι εργαζόμενοι θα απολυθούν. Η παραγωγή θα σταματήσει. Η κοινωνία θα διαλυθεί στο χάος αφού οι πανικόβλητοι πολίτες θα σκοτώνονται για να ιδιοποιηθούν τα αποθέματα αγαθών που δεν μπορούν να αγοράσουν. Τα αποθέματα μετά τις πρώτες λεηλασίες θα εξαντληθούν τάχιστα. Η θα κυκλοφορήσει νέο χρήμα ή η ανθρωπότητα επιστρέφει στην νεολιθική εποχή και την ανταλλακτική οικονομία.
  7. Το συμπέρασμα όλων αυτών είναι πως όποιος ελέγχει τη δημιουργία και την ποσότητα του χρήματος κρατά το σφυγμό της κοινωνίας και αποφασίζει την υγεία ή την καχεξία της, τη ζωή ή το θάνατο της.

Η δημιουργία του χρήματος
  1. Ποιος δημιουργεί το χρήμα; Η κυβέρνηση ή οι τραπεζίτες; Το ερώτημα είναι σημαντικό για να απαντήσουμε το πραγματικά καίριο ερώτημα. Είναι η εξουσία στα χέρια της οποιαδήποτε κυβέρνησης που εκλέγουμε ή ελέγχεται έμμεσα, πλην αποτελεσματικά από το παγκόσμιο τραπεζικό σύστημα;
  2. Για να βρούμε τις απαντήσεις, να καταλάβουμε το μήνυμα του κεφαλαίου αυτού και να φτάσουμε στα ίχνη των μεγάλων κλεφτών που κατασπάραξαν την οικονομία ας απαντήσουμε το ερώτημα:
  3. Γιατί ένας παραχαράκτης είναι κλέφτης; Είναι κλέφτης γιατί δημιουργεί αξία από το τίποτε. Τυπώνει χαρτιά που του στοιχίζουν μερικά σεντ και αποσπά υπηρεσίες και αγαθά χιλιάδων ευρώ ανάλογα με την ονομαστική αξία των χαρτιών που τυπώνει.
  4. Τι σχέση έχει όμως ένας παραχαράκτης με την κεντρική τράπεζα μιας χώρας; Η απάντηση είναι ότι έχει τη σχέση της σταγόνας και του ωκεανού. Έχουν την ίδια φύση, όμως διαφέρουν στην ποσότητα. Ο παραχαράκτης αργά ή γρήγορα θα αποκαλυφθεί και θα συλληφθεί. Η κεντρική τράπεζα όμως είναι ο νόμιμος δημιουργός νομίσματος. Αυτός που δημιουργεί λοιπόν χρήμα από το μηδέν για τις ανάγκες της οικονομίας είναι:
Η κεντρική τράπεζα μιας χώρας αν αυτή έχει δικό της νόμισμα
Η Ευρωπαϊκή Κεντρική τράπεζα για τις χώρες με νόμισμα το ευρώ. Η ευρωπαϊκή κεντρική τράπεζα δημιουργεί χρήμα από το τίποτε και ανάλογα με τη ποσότητα αυτού του χρήματος έχουμε ανάπτυξη ή κρίση.
  1. Οι κεντρικές τράπεζες όμως δεν είναι κρατικές, αλλά ιδιωτικές εταιρείες. Τα κράτη έχουν εκχωρήσει το κυριαρχικό τους δικαίωμα να εκδίδουν άτοκο χρήμα στους ιδιώτες μεγιστάνες τραπεζίτες που δανείζουν το κράτος με τόκο. Όλες οι Κεντρικές Τράπεζες του κόσμου πλην αυτών της Κίνας, Κούβας και Βενεζουέλας είναι ιδιωτικές.
  2. Έμμεση απόδειξη του γεγονότος ότι το κράτος δεν ελέγχει την κεντρική τράπεζα αποτελεί το γεγονός πως, με βάση το μνημόνιο, οι υπάλληλοι της κεντρικής τράπεζας δεν θα υποστούν ούτε μειώσεις μισθών, ούτε πάγωμα προσλήψεων. Η κεντρική τράπεζα της Κύπρου είναι ένα μικρό παράρτημα της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, την οποία κανένας ευρωπαϊκός θεσμός δεν μπορεί να ελέγξει. ( Πόσο μάλλον η αδύναμη κυβέρνηση της Κύπρου )
  3. Ο πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν κατάφερε να απολύσει το Διοικητή της Κεντρικής Τράπεζας της Κύπρου, γιατί ο τελευταίος δεν δίνει αναφορά στον πρόεδρο αλλά στους τραπεζίτες της Φραγκφούρτης. Οι τελευταίοι ελέγχουν την νομισματική πολιτική της Ευρωζώνης με ανύπαρκτο έλεγχο από το ευρωπαϊκό κοινοβούλιο ή την Ευρωπαϊκή Επιτροπή.
  4. Παράδειγμα που τεκμηριώνει ότι οι Κεντρικές Τράπεζες είναι ιδιωτικές εταιρίες: Στο άρθρο 8 του καταστατικού της Τράπεζας της Ελλάδος αναφέρεται ότι είναι ΠΟΛΥΜΕΤΟΧΙΚΗ ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ στην οποία το Ελληνικό Δημόσιο δεν μπορεί να κατέχει περισσότερο από το 35%. Σε άρθρα τους διάφοροι οικονομολόγοι κατά καιρούς αναφέρουν ποσοστά του Ελληνικού Δημοσίου που κυμαίνονται από 6% έως 10%. Το υπόλοιπο 90% - 94% το κατέχουν ιδιώτες, τους οποίους δεν γνωρίζουμε, γιατί κρύβονται πίσω από αχυράνθρωπους. (μόνο εικασίες μπορούμε να κάνουμε υπάρχουν ενδείξεις αλλά όχι αποδείξεις).
  5. Παρά το ότι η κεντρική τράπεζα μιας χώρας είναι ιδιωτική, το κράτος που έχει δικό του νόμισμα έχει τουλάχιστον το ακόλουθο δικαίωμα. Υποχρεώνει την κεντρική τράπεζα να αποδέχεται, με το αζημίωτο βέβαια, τα ομόλογα του και να δανείζει την κυβέρνηση με τόκο. Αυτό αποτρέπει την χρεωκοπία του κράτους εφόσον η Κεντρική τράπεζα λειτουργεί ως ο δανειστής έσχατης ανάγκης του κρατικού κορβανά.
  6. Εξαίρεση του πιο πάνω κανόνα αποτελεί η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα η οποία δεν δανείζει τα κράτη μέλη της Ευρωζώνης. Η μη ύπαρξη όμως του Ευρωομολόγου αφήνει τις χώρες της Ευρωζώνης στο έλεος των αγορών, που με πρόσχημα τον κίνδυνο να μην πάρουν πίσω τα λεφτά τους επιβάλλουν εξοντωτικά επιτόκια.
  7. Ο ρόλος που δεν υπάρχει το Ευρωομόλογο είναι γιατί δεν το αποδέχεται η Γερμανία, επειδή η υποτίμηση του κοινού νομίσματος θα ανέβαζε τα δανειστικά επιτόκια και κατ’ επέκταση το κόστος δανεισμού της.
  8. Ο δανεισμός ενός κράτους με δικό του νόμισμα από την κεντρική τράπεζα έχει ως αποτέλεσμα την υποτίμηση του νομίσματος της χώρας και άρα και του κρατικού χρέους το οποίο μετρείται με το τοπικό νόμισμα.
  9. Η υποτίμηση του νομίσματος κάνει τα προϊόντα της χώρας πιο ανταγωνιστικά (φτηνά) χωρίς μείωση των μισθών στην εσωτερική αγορά. Τα προϊόντα όμως που φέρνουμε από το εξωτερικό (πετρέλαιο) γίνονται πιο ακριβά. Αυτό γιατί αγοράζουμε το πετρέλαιο σε δολάρια. Μια χώρα με σημαντική παραγωγή στον πρωτογενή και το δευτερογενή τομέα, μπορεί να κάνει την οικονομία της ανταγωνιστική με υποτίμηση του νομίσματος της, δεδομένου ότι είναι ενεργειακά αυτάρκης.
  10. Η ανακάλυψη των υδρογονανθράκων θα μπορούσε να μας σώσει από τον εισαγόμενο πληθωρισμό του πετρελαίου αν είχαμε δικό μας νόμισμα.
Κρατικό ή ιδιωτικό χρήμα
  1. Η εκχώρηση της εξουσίας έκδοσης χρήματος από τα κράτη σε ελάχιστους ιδιώτες πλουτοκράτες τραπεζίτες σηματοδοτεί την μετατόπιση της εξουσίας από τα κράτη στο κεφάλαιο και τη παράδοση της πραγματικής ισχύος από τους πολιτικούς άρχοντες στους αργυραμοιβούς και τους σπεκουλαδόρους.
  2. Τα Διοικητικά Συμβούλια των Κεντρικών Τραπεζών και γενικά των τραπεζών διορίζονται από τους βασικούς μετόχους τους. Είναι οι άνθρωποι τους. Άρα να μην έχουμε την ψευδαίσθηση ότι επειδή ο Διοικητής μιας κεντρικής Τράπεζας επιλέγεται τυπικά από την Κυβέρνηση είναι άνθρωπος της. Το διοικητικό συμβούλιο μιας κεντρικής τράπεζας είναι άνθρωποι του κεφαλαίου. Και αν κάποιοι από αυτούς υπηρέτησαν και σε υπουργικά πόστα μη σας εκπλήττει. Πολλές φορές οι ίδιοι οι κρατικοί ηγέτες είναι αχυράνθρωποι των τραπεζιτών.
  3. Όσα αρχαία Ελληνικά κράτη μεγαλούργησαν ήταν γιατί είχαν υπό τον απόλυτο κρατικό έλεγχο το τοπικό τους νόμισμα. Η αρχαία Αθήνα μεγαλούργησε γιατί είχε δικό της κρατικό νόμισμα [αργυρή δραχμή, με ασήμι από το κρατικό μεταλλείο του Λαυρίου ] . Με αυτό μπόρεσε να δημιουργήσει το στόλο που σύντριψε τους Πέρσες στη Σαλαμίνα. Το χρυσό αιώνα του Περικλή η αργυρή δραχμή ήταν το δολάριο της εποχής [αποθεματικό νόμισμα] μόνο που δούλευε για τον αθηναϊκό δήμο και όχι για τους τοκογλύφους. Το ίδιο και το χρυσό νόμισμα της Μακεδονίας του Φιλίππου. Προερχόταν από το κρατικό μονοπώλιο των ορυχείων χρυσού του Παγγαίου. Με αυτό χρηματοδοτήθηκε η εκστρατεία του Μ. Αλεξάνδρου.
  4. Παλαιότερα το χρήμα είχε αντίκρισμα σε χρυσό ή άλλο πολύτιμο μέταλλο, δηλαδή κάθε χαρτονόμισμα μπορούσε να ανταλλαγεί με ορισμένη ποσότητα κάποιου ευγενούς μετάλλου.
  5. Σήμερα το χρήμα δεν έχει πραγματική αξία διότι δεν έχει αντίκρισμα σε χρυσό ή άλλο ευγενές μέταλλο. Από πού αντλεί λοιπόν την αξία του το χαρτονόμισμα, που είναι απλώς ένα κομμάτι χαρτί ασήμαντης αξίας; Όπως έχουμε πει και προηγουμένως από την πίστη των ανθρώπων ότι έχει αξία. Η πίστη αυτή κάνει τους ανθρώπους να εργάζονται για να το αποκτήσουν. Με την εργασία τους παράγουν αγαθά και υπηρεσίες και εξ αντανακλάσεως δίνουν αξία στο χαρτονόμισμα. Η ποσότητα του χρήματος που κυκλοφορεί καθορίζει λοιπόν την ποσότητα των αγαθών που παράγονται, άρα και την οικονομική ανάπτυξη ή ύφεση.
  6. Η δημιουργία χρήματος από τις κεντρικές τράπεζες γίνεται ως εξής: Το κράτος ή ο δανειζόμενος εκδίδει Ομόλογα δηλαδή αποδέχεται [ ομολογεί] ότι έχει ισόποσο χρέος προς την τράπεζα και η κεντρική τράπεζα στηριζόμενη σε αυτή την ομολογία δημιουργεί χρήμα από το μηδέν το οποίο μάλιστα δανείζει με τόκο. Όπως αναφέρει και ο Τόμας Έντισον :Η κυβέρνηση παραδίδει το ομόλογο που εξέδωσε στην Κεντρική Τράπεζα, και αυτή τυπώνει χρήμα ή κάνει ηλεκτρονική εγγραφή κατάθεσης στο λογαριασμό της κυβέρνησης. Δηλαδή δανείζει την κυβέρνηση.
  7. Η δημιουργία, η εκτύπωση και η κυκλοφορία του χρήματος έχει εκχωρηθεί με νόμους σε ιδιωτικές εταιρείες που είναι οι Τράπεζες. Κεντρικές και Εμπορικές. Το χρήμα που εκδίδουν αυτές οι ιδιωτικές Τράπεζες δημιουργείται από το ΤΙΠΟΤΑ ( Fiat money ).Με νόμους είμαστε υποχρεωμένοι να αποδεχόμαστε το εικονικό χρήμα και να το χρησιμοποιούμε στις συναλλαγές μας.
  8. Το δανεισμένο κεφάλαιο έχει δημιουργηθεί σαν χρήμα( λογιστική εγγραφη ), ο τόκος όμως που πρέπει να πληρώσει ο δανειολήπτης δεν δημιουργήθηκε και δεν υπάρχει σαν χρήμα με οποιαδήποτε μορφή, πραγματική ή λογιστική. Εμφανίζεται απλώς στο συμβόλαιο του δανείου και στην κατάσταση των δόσεων, σαν υποχρέωση του δανειζόμενου. Λόγω αυτού του γεγονότος το συνολικό ποσό του χρέους που εμφανιζόμαστε ότι χρωστάμε, σαν κράτη ή ατομικά, είναι περισσότερο του χρήματος που υπάρχει στον πλανήτη, πραγματικού ή λογιστικού. Έτσι δουλεύουμε να μαζέψουμε χρήματα που δεν υπάρχουν, για να ξοφλήσουμε τα δάνεια μας, κρατικά και ιδιωτικά. Κάποιοι τυχεροί που είναι καλύτεροι διαχειριστές, θα μπορέσουν να συγκεντρώσουν το ποσό του δανείου και τους τόκους. Οι υπόλοιποι νομοτελειακά χρεοκοπούν και θα χάσουν τα σπίτια τους, τη γη τους, την περιουσία τους.
  9. Oι τράπεζες διαθέτουν μόνο ένα ελάχιστο ποσοστό των καταθέσεων τους σε μετρητά, της τάξης του 3% (η έκδοση των μετρητών χρημάτων είναι αποκλειστικό προνόμιο των κεντρικών τραπεζών). Εάν λοιπόν ένας μεγάλος αριθμός καταθετών θελήσει να αποσύρει τα χρήματα του ταυτόχρονα, οι τράπεζες αδυνατούν να τα διαθέσουν. Ο κίνδυνος των μαζικών αναλήψεων των καταθετών από τις τράπεζες ονομάζεται Bankrun. Κάτι τέτοιο συνέβη σε γενικές γραμμές στην κρίση του 1930.
  10. Το κράτος θα μπορούσε να δημιουργήσει δικό του άτοκο χρήμα και να το δανείζει άτοκα, κάτι το οποίο απαγορεύεται δια νόμων που επιβλήθηκαν από ανθρώπους των τραπεζιτών. Αυτοί έχουν το μονοπώλιο να δημιουργούν το χρήμα. Ταυτόχρονα όμως με τη δημιουργία του χρήματος δημιουργείται και το χρέος. Άρα το χρήμα που κυκλοφορεί η κυβέρνηση είναι οφειλή προς τους τραπεζίτες και έχει κατοχυρωθεί η είσπραξη του με την έκδοση ομολόγων. Αυτό είναι το Δημόσιο Χρέος εξ’ αιτίας του οποίου χρεοκοπήσαμε.
  11. Η εγγύηση που δίνει η κυβέρνηση, για την εξόφληση του Δημόσιου Χρέους, είναι οι φόροι που επιβάλλει στο λαό. Όσο πιο μεγάλο είναι το Δημόσιο Χρέος τόσο πιο πολλοί οι φόροι. Άρα όταν ακούμε τους τραπεζίτες να λένε, "πρέπει να κοπούν οι μισθοί για να διορθωθεί η οικονομία της χώρας", πρέπει να ξέρουμε ότι δεν νοιάζονται για τη χώρα. Για τα λεφτά που θα εισπράξουν τοκογλυφικά νοιάζονται.
  12. Όταν ένα κράτος λέει «Είμαστε υποχρεωμένοι να δεχθούμε τους όρους της τρόικας για να πάρουμε χρήματα» δεν λέει την αλήθεια. Η απάντηση σε αυτή τη θέση είναι: Γιατί δεν στέλλετε ένα νομοσχέδιο στη βουλή για τη δημιουργία του χρήματος που χρειάζεστε αφού μάλιστα το χρήμα αυτό θα είναι και άτοκο;
  13. Όσες φορές στην ιστορία των τελευταίων τριών αιώνων κάποιος έντιμος πολιτικός αποφάσισε να τυπώσει άτοκο χρήμα υπονομεύτηκε και τελικά εξοντώθηκε από τους αργυραμοιβούς. Ο Πρόεδρος Λίνκολν των Ηνωμένων Πολιτειών εξέδωσε κυβερνητικό άτοκο χρήμα, με το οποίο χρηματοδότησε την πολεμική προσπάθεια της Κυβέρνησης του στον εμφύλιο πόλεμο. Αυτό δεν άρεσε στους τραπεζίτες του Λονδίνου που έβλεπαν τον εμφύλιο ως ευκαιρία για τοκοφόρα δάνεια και κέρδη. Ο Λίνκολν δολοφονήθηκε. Αν και δεν υπάρχει απόδειξη ότι οι τραπεζίτες όπλισαν το χέρι του δολοφόνου, ωστόσο σίγουρα ωφελήθηκαν από τη δολοφονία.
  14. Σε απόσπασμα από άρθρο των TIMES του Λονδίνου ( 1863 ) που εκφράζει τη θέση των τραπεζιτών, σε μια περίοδο που ο Πρόεδρος των Η.Π.Α. Λίνκολν είχε εκδώσει χρήμα σαν κυβέρνηση, απαλλαγμένο από Χρέος σε τράπεζες, έχοντας αφαιρέσει αυτό το δικαίωμα από τους τραπεζίτες, αναφέρονται τα ακόλουθα :
"Εάν αυτή η κακόβουλη οικονομική πολιτική ( εννοεί την έκδοση χρήματος από τον Λίνκολν ) η οποία έχει την καταγωγή της από τη Βόρεια Αμερική διευρυνθεί, τότε η κυβέρνηση αυτή (εννοεί του Λίνκολν ) θα παράγει χρήματα δίχως κανένα κόστος ( εννοεί χωρίς να χρειάζεται να δανείζεται από τις τράπεζες ) . Θα ξεπληρώσει τα χρέη της ( εννοεί αυτά που χρεώσταγε από πριν ) και δεν θα χρωστά σε κανένα. Θα έχει όλα τα αναγκαία χρήματα για να συνεχίσει να εμπορεύεται, θα γίνει ευημερούσα, χωρίς να υπάρχει προηγούμενο στον κόσμο... Αυτή η χώρα πρέπει να καταστραφεί, διαφορετικά θα καταστρέψει εμάς".
  1. Εξάλλου με δήλωση του ο Αβραάμ Λίνκολν κατά την διάρκεια του Αμερικανικού Εμφύλιου Πολέμου είπε:
"Έχω δυο μεγάλους εχθρούς. Το στρατό των Νοτίων μπροστά μου...και το στρατό των τραπεζιτών πίσω μου. Από τους δυο αυτούς εχθρούς ο χειρότερος είναι ο πίσω μου."
Ο Λίνκολν έκανε αυτή τη δήλωση όταν κατά τη διάρκεια του Εμφύλιου οι τραπεζίτες που δάνειζαν το κράτος με 24% τόκο προσπάθησαν να τον αναγκάσουν να τους δίνει τόκο 36%. Τότε ο Αμερικανός πρόεδρος ενεργοποίησε το δικαίωμα που έχει κάθε κράτος να εκδίδει χρήμα. Άρχισε να τυπώνει άτοκα δολάρια για τη χρηματοδότηση του πολέμου, σώζοντας τη χώρα του από τις μελλοντικές πληρωμές των υπέρογκων τόκων προς τις τράπεζες.
  1. Ενενήντα οκτώ χρόνια μετά τη δολοφονία του Προέδρου Λίνκολν, ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Τζον Κένεντι τόλμησε να εκδώσει άτοκο κυβερνητικό χρήμα. Για να το πετύχει εξέδωσε το στις 4 Ιουνίου του 1963 το εκτελεστικό διάταγμα αρ. 11110 [ Executive Order 11110 βλέπε παράρτημα ] με σκοπό να παρακάμψει το 'Federal Reserve' (Ομοσπονδιακή Τράπεζα)
και να τυπώσει άτοκο κρατικό χρήμα . Τα χαρτονομίσματα του Κένεντι έγραφαν επάνω UNITED STATES NOTE αντί του FEDERAL RESERVE NOTE των χαρτονομισμάτων της αμερικανικής κεντρικής τράπεζας. Τα UNITED STATES NOTE χαρτονομίσματα αποτέλεσαν θανάσιμη απειλή για το Federal Reserve System και τους τραπεζίτες αφού τους αφαιρούσαν δισεκατομμύρια δολάρια τόκους. Πέντε μήνες μετά το τύπωμα των άτοκων δολαρίων ο Πρόεδρος Κένεντι δολοφονήθηκε. Αμέσως τα τραπεζογραμμάτια ΗΠΑ που είχε εκδώσει αποσύρθηκαν  από την κυκλοφορία. Μετά την δολοφονία του Κένεντι κανένας άλλος Πρόεδρος των ΗΠΑ δεν έκανε χρήση του διατάγματος αρ. 11110. Ο νόμος δεν ακυρώθηκε αλλά παρέμεινε ανενεργός γιατί το ίδιο Σύνταγμα των ΗΠΑ δίνει το δικαίωμα στο Κογκρέσο να εκδίδει χρήμα.
  1. Η αμερικανική Κυβέρνηση έχει de facto τελεσίδικα μεταφέρει το δικαίωμα της έκδοσης χρήματος με επιτόκιο στο Federal Reserve* το οποίο δεν είναι κρατικό όπως δείχνει η παραπλανητική ονομασία Federal αλλά ένα όργανο των τραπεζών που είναι οι μέτοχοί του. Έτσι λοιπόν το Υπουργείο Οικονομικών των ΗΠΑ και κατ’ επέκταση ο αμερικανικός λαός πληρώνει τόκους για χρήματα που θα μπορούσε άτοκα να δημιουργήσει η κυβέρνηση.

  • Στα Ελληνικά: Ομοσπονδιακή Τράπεζα των Ηνωμένων Πολιτειών
Το κλασματικό αποθεματικό: Πώς οι εμπορικές τράπεζες δανείζουν με τόκο, ανύπαρκτο χρήμα;
  1. Για κάθε ευρώ που υπάρχει κατατεθειμένο σε μια τράπεζα, το τραπεζικό σύστημα δημιουργεί και δανείζει δέκα. Με βάση το αποθεματικό τους και την κλασματική αποθεματική αρχή, δημιουργούν χρήμα, κάθε φορά που δίνουν δάνεια. Το χρήμα που δημιουργούν είναι λογιστικό. Πρόκειται δηλαδή για αριθμούς γραμμένους στην οθόνη ενός υπολογιστή και όχι χαρτονόμισμα που υπάρχει κατατεθειμένο στο θησαυροφυλάκιο της τράπεζας που το δανείζει.
  2. Με το δανεισμό δημιουργείται χρήμα από το μηδέν και με την επιστροφή του καταστρέφεται λογιστικά. Όμως η τράπεζα ενώ δανείζει εικονικό χρήμα εισπράττει από το δανειζόμενο πραγματικό χρήμα και επιπλέον τόκο, που ο δανειζόμενος πρέπει να αντλήσει από το χρήμα που ήδη κυκλοφορεί στην αγορά. Δηλαδή η τράπεζα δίνει εικονικές αξίες και εισπράττει πραγματικές. [δηλαδή χαρτονομίσματα ή εμπράγματες εξασφαλίσεις όπως ακίνητη περιουσία ]
  3. Εφόσον το χρωστούμενο χρήμα είναι παραπάνω από αυτό που κυκλοφορεί, πρέπει συνεχώς οι τράπεζες να δημιουργούν νέο χρήμα υπό τη μορφή δανείων και πιστώσεων. Όσο καιρό υπάρχει επέκταση της ποσότητας του κυκλοφορούντος χρήματος υπάρχει ανάπτυξη, όταν όμως οι τραπεζίτες θέλουν να δημιουργήσουν κρίση κόβουν τα δάνεια και, λόγω της έλλειψης χρήματος νομοτελειακά κάποιοι χρεοκοπούν και αρχίζει ο φαύλος κύκλος της ύφεσης.
  4. Η κλασματική αποθεματική αρχή: Πώς τα καταφέρνουν οι τραπεζίτες να δανείζουν χρήμα που δεν υπάρχει; Εδώ μπαίνει σε λειτουργία ένας μηχανισμός που έχει δημιουργηθεί μετά από παρατηρήσεις και εμπειρία αιώνων των τραπεζιτών, οι οποίοι παρατήρησαν ότι μπορούσαν να δανείζουν ποσό πολλαπλάσιο αυτού που έχουν σαν αποθεματικό (βλ. καταθέσεις ), χωρίς να υπάρχει πρόβλημα, γιατί οι καταθέτες δεν πήγαιναν ποτέ όλοι μαζί να απαιτήσουν τα λεφτά τους.
  5. Δανείζοντας οι αργυραμοιβοί χρήματα περισσότερα απ’ αυτά που έχουν, μπορούν να εισπράττουν τόκο για χρήματα που δεν έχουν, βγάζοντας έτσι περισσότερα κέρδη. Αυτό στην γλώσσα των τραπεζιτών αποτελεί την ουσία της κλασματικής αποθεματικής αρχής. Με το σύστημα αυτό οι εμπορικές τράπεζες μπορούν να δανείζουν εννέα ( 9 ) φορές το ποσό που έχουν στο αποθεματικό τους. Τι σημαίνει πρακτικά αυτό;
  6. Ας δώσουμε ένα παράδειγμα: όταν ένας άνθρωπος Α πάει σε μια τράπεζα να κάνει μια κατάθεση π.χ. 10 ευρώ, το 90% αυτής της κατάθεσης, δηλαδή τα 9 από τα αρχικά 10 ευρώ, η τράπεζα μπορεί να τα χρησιμοποιήσει ως εγγύηση για να δώσει δάνεια σε άλλους, ενώ το υπόλοιπο 10%, δηλαδή το 1 ευρώ πρέπει να το καταθέσει στην κεντρική τράπεζα ως απόθεμα.
  7. Δηλαδή αν αμέσως μετά την κατάθεση από τον Α πάει ένας άνθρωπος Β και ζητήσει δάνειο 9 ευρώ η τράπεζα χρησιμοποιώντας την κατάθεση του Α και τα περιουσιακά στοιχεία αυτού που ζητάει το δάνειο ως εγγύηση, θα δικαιούται να του δώσει πίστωση 9 ευρώ, τα οποία ο Β αυτόματα θα τα καταθέσει σε άλλον λογαριασμό χωρίς να μεταφέρει πραγματικό χρήμα από την πρώτη τράπεζα στη δεύτερη. Τώρα υπάρχουν 19 ευρώ γιατί τα πρώτα 10 στέκουν απείρακτα στη θέση τους, ενώ τα 9 ευρώ που πήρε ο Β αποτελούν απλώς αριθμούς στην οθόνη ενός υπολογιστή μιας δεύτερης τράπεζας. Και πάλι το 90% των 9 νεοδημιουργηθέντων ευρώ δηλαδή 8,1 ευρώ χρησιμοποιούνται ως εγγύηση για να γίνουν δάνειο σε κάποιον τρίτο άνθρωπο ο οποίος με τη σειρά του θα τα καταθέσει κάπου αλλού και από αυτήν την κατάθεση του τρίτου πάλι τα 7,2 ευρώ από αυτά θα δοθούν ως δάνειο σε έναν τέταρτο δανειολήπτη κ.ο.κ. Βλέπουμε λοιπόν πως, αν συνεχίσουμε αυτή τη διαδικασία, μόνο με δέκα πραγματικά ευρώ σε χαρτονόμισμα, μπορούμε να δώσουμε δάνεια αξίας 90 ευρώ σε αριθμούς υπολογιστών!
  8. Ας δώσουμε τώρα ακόμα ένα παράδειγμα: Ας φανταστούμε ότι πρωί - πρωί οι πόρτες μιας Τράπεζας ανοίγουν και καλωσορίζουν τον πρώτο πελάτη που θέλει δάνειο €10.000 για να αγοράσει αυτοκίνητο. Το απόθεμα της Τράπεζας μας στην κεντρική Τράπεζα, γνωστό και ως “χρήμα μεγάλης ισχύος”, της επιτρέπει να δημιουργήσει ως δια μαγείας και να δανείσει νόμιμα αυτό το ποσό, δηλαδή €10.000, βασιζόμενη στην υπόσχεση εξόφλησης του χρέους από τον δανειολήπτη. Αυτά τα €10.000 δεν αφαιρούνται από τα χαρτονομίσματα που βρίσκονται στο θησαυροφυλάκιο της τράπεζας. Είναι ολοκαίνουρια χρήματα που απλώς πληκτρολογούνται στον λογαριασμό τού δανειολήπτη ως τραπεζική πίστωση.
  9. Έχουμε λοιπόν €10 000 υπαρκτά χρήματα στην τράπεζα και € 10 000 ολοκαίνουρια ευρώ που πιστώνονται στο δανειολήπτη δηλαδή σύνολο €20 000.Στην συνέχεια ο δανειολήπτης γράφει μια επιταγή που αφορά σε αυτήν την τραπεζική πίστωση, για να αγοράσει το αυτοκίνητο και δίνει στον πωλητή αυτά τα €10.000 -μόλις δημιουργημένα χρήματα . Ο τελευταίος τα καταθέτει στη δική του Τράπεζα .
  10. Από τις €10 000 νέα χρήματα που κατατέθηκαν στην τράπεζα του πωλητή, η δεύτερη τράπεζα είναι υποχρεωμένη να καταθέσει € 1 000 στην κεντρική τράπεζα ως απόθεμα και με τα υπόλοιπα να δημιουργήσει ένα νέο δάνειο των €9.000. Αν αυτά τα €9.000 κατατεθούν πάλι, με την σειρά τους, από κάποιον τρίτο, στην Τράπεζα που τα δημιούργησε ή σε κάποια άλλη, μετατρέπονται σε νομική βάση για την δημιουργία μιας τρίτης τραπεζικής πίστωσης, αυτής την φορά για ποσό ύψους €8.100.
Όπως τις ρώσικες κούκλες, καθεμιά από τις οποίες περιέχει μέσα της μια ελαφρώς μικρότερη , κάθε νέα κατάθεση δίνει την δυνατότητα έκδοσης ενός μικρότερου δανείου στο ύψος του 90% του προηγούμενου, σε μια συνεχώς φθίνουσα σειρά.
  1. Αν τα χρήματα που δημιουργήθηκαν με το δάνειο δεν κατατεθούν σε κάποια Τράπεζα, η διαδικασία σταματά. Αυτό είναι το απρόβλεπτο μέρος τού μηχανισμού δημιουργίας τού χρήματος. Αλλά το πιο πιθανό είναι ότι, σε κάθε βήμα, τα καινούργια χρήματα θα κατατεθούν σε κάποια Τράπεζα και η διαδικασία της δημιουργίας χρήματος μπορεί να επαναλαμβάνεται συνέχεια μέχρι περίπου 90.000 ολοκαίνουργια ευρώ να δημιουργηθούν μέσα στο τραπεζικό σύστημα.
  2. Όλα αυτά τα νέα χρήματα έχουν δημιουργηθεί εξολοκλήρου από το χρέος και η όλη διαδικασία, δικαιολογείται νομικά από την αρχική αποθεματική κατάθεση των €10 000 τα οποία στέκουν απείραχτα στην κεντρική Τράπεζα!
  3. Επιπλέον, σε αυτό το δαιμόνιο σύστημα, τα βιβλία κάθε Τράπεζας της επιτρέπουν να δείχνει ότι έχει 10% μεγαλύτερο ποσό σε καταθέσεις, απ’ ότι έχει σε δάνεια. [ Όμως τόσο οι καταθέσεις όσο και τα δάνεια είναι σε μεγάλο βαθμό άυλες ηλεκτρονικές εγγραφές ] Αυτό δίνει στις Τράπεζες ένα πραγματικό κίνητρο για να αποζητούν τις καταθέσεις πραγματικού χρήματος, ώστε να μπορούν να δίνουν πολλαπλάσια δάνεια. Ο κόσμος όμως που δεν ξέρει τη διαδικασία νομίζει ότι τα δάνεια αποτελούν εκταμιεύσεις από τις καταθέσεις.
  4. Τώρα, εκτός και αν όλα τα διαδοχικά δάνεια κατατεθούν στην ίδια Τράπεζα, δεν μπορεί να ειπωθεί ότι οποιαδήποτε Τράπεζα κατάφερε να πολλαπλασιάσει το αρχικό απόθεμα χρήματος υψηλής ισχύος περίπου στο εννιαπλάσιο, εκδίδοντας τραπεζική πίστωση από το τίποτα. Ωστόσο, το τραπεζικό σύστημα είναι ένας κλειστός βρόγχος. Τραπεζική πίστωση που δημιουργείται στην μια Τράπεζα γίνεται κατάθεση σε μια άλλη, και αντίστροφα.
  5. Απόθεμα μιας Τράπεζας ύψους € 1000 κατατεθειμένο στην κεντρική Τράπεζα είναι απόδειξη ότι έχει άλλες € 9000 και της επιτρέπει τελικά να συλλέξει τόκους για ένα ποσό μέχρι $100.000 που η Τράπεζα ποτέ δεν είχε αλλά το δημιούργησε λογιστικά.
  6. Οι τράπεζες δημιουργούν τα χρήματα που δανείζουν, όχι από τα ίδια τα κέρδη της τράπεζας, όχι από τις καταθέσεις των πελατών της, αλλά απευθείας από την υπόσχεση τού δανειολήπτη, ότι θα εξοφλήσει το δάνειο. Η υπογραφή τού δανειολήπτη στα χαρτιά τού δανείου είναι μια υποχρέωση εξόφλησης τού ποσού τού δανείου με έναν επιπλέον τόκο, διαφορετικά το σπίτι, το αυτοκίνητο ή οποιοδήποτε αγαθό δεσμεύτηκε ως εγγύηση θα κατασχεθεί. Και τι απαιτεί η ίδια υπογραφή από την πλευρά της τράπεζας; Η τράπεζα πρέπει απλά να δημιουργήσει από το τίποτα το ποσό τού δανείου ως δια μαγείας και να το γράψει στον λογαριασμό τού δανειολήπτη. Ακούγεται τραβηγμένο; Φαίνεται ψέμα; Αποκλείεται να είναι αλήθεια. Αλλά είναι.
  7. Το κλασματικό αποθεματικό σύστημα της νομισματικής διεύρυνσης είναι εγγενώς πληθωριστικό. Γιατί η επέκταση του αποθεματικού χρημάτων χωρίς να υπάρχει ανάλογη επέκταση αγαθών και υπηρεσιών στην οικονομία πάντα θα υποβαθμίζει το νόμισμα. Πραγματικά, μια γρήγορη ματιά στην ιστορία της αξίας του δολαρίου σε αντιπαράθεση με το απόθεμα χρημάτων αντανακλά αυτό το γεγονός ξεκάθαρα. Η αντίστροφη αναλογία είναι εμφανής. 1 δολάριο του 1913 απαιτεί 21.6 δολάρια του 2007 για να είναι ισάξιο. Αυτό είναι 96% υποτίμηση από τότε που το Ομοσπονδιακό Αποθεματικό δημιουργήθηκε.
  8. Τώρα, αν αυτή η πραγματικότητα έμφυτου και συνεχούς πληθωρισμού μοιάζει παράλογη και οικονομικά αυτοκαταστροφική, κρατήστε αυτό το γεγονός στη σκέψη σας. Γιατί ο παραλογισμός είναι μια ερμηνεία σχετικά με το πως το οικονομικό μας σύστημα πραγματικά λειτουργεί. Γιατί στο οικονομικό μας σύστημα, το χρήμα είναι χρέος και το χρέος είναι χρήμα.
  9. Το παιγνίδι είναι στημένο και στα μέτρα τους. Εφόσον μόνο η κεντρική τράπεζα δημιουργεί αρχικά χρήμα και το χρήμα πρέπει να επιστραφεί με τόκο που θα βρεθεί το επιπλέον χρήμα που αντιπροσωπεύει ο τόκος; Είτε θα πρέπει να δημιουργείται συνέχεια νέο χρήμα από τις τράπεζες και την κεντρική τράπεζα μέσω της αρχής του κλασματικού αποθεματικού, είτε αν σταματήσουν τα δάνεια και οι νέες πιστώσεις νομοτελειακά πολλοί θα χρεοκοπήσουν αφού δεν θα υπάρχει πουθενά νέο χρήμα για αναχρηματοδότηση των δανείων.
  10. Συμπερασματικά, η διαφοροποίηση μεταξύ οικονομικής ανάπτυξης και οικονομικής κρίσης είναι η ποσότητα του χρήματος που κυκλοφορεί. Σε περιόδους οικονομικής ανάπτυξης υπάρχει ροή άφθονων πιστώσεων από το τραπεζικό σύστημα, ενώ δημιουργούν την κρίση όταν θέλουν περιορίζοντας τις πιστώσεις και απαιτώντας άμεσες αποπληρωμές δανείων σε περιόδους που δεν υπάρχει μεγάλη κυκλοφορία χρήματος στην αγορά.
  11. Αυξημένες πιστώσεις = αύξηση των επενδύσεων και της κατανάλωσης = αύξηση της ζήτησης = αύξηση των προσλήψεων = μείωση της ανεργίας = οικονομική ανάπτυξη
  12. Μειωμένες πιστώσεις = μείωση των επενδύσεων και της κατανάλωσης = μείωση της ζήτησης = απολύσεις = αύξηση της ανεργίας = νέα μείωση της ζήτησης = φαύλος κύκλος ύφεσης. Τα ανωτέρω παραδέχτηκε και ο πατριάρχης του νεοφιλελευθερισμού Μίλτον Φρήντμαν που είπε :
"Δεν γνωρίζω καμιά μείωση της κυκλοφορίας του χρήματος που να μην οδήγησε σε κρίση. Δεν γνωρίζω καμιά κρίση της οποίας να μην έχει προηγηθεί μείωση της κυκλοφορίας του χρήματος".
  1. Η δυνατότητα δημιουργίας και κυκλοφορίας του χρήματος, επιτρέπει στις ιδιωτικές τράπεζες να ελέγχουν την ποσότητα του χρήματος, είτε αυξάνοντας την παρέχοντας αφειδώς δάνεια, είτε μειώνοντας την σταματώντας το δανεισμό. Έτσι όποτε αυτές κρίνουν, δημιουργούν, είτε αναπτυξιακή ευφορία, είτε ασφυξία, ύφεση, κρίση.
Οι Παγκόσμιοι βαρώνοι του Χρήματος
  1. Η κεντρική τράπεζα των κεντρικών τραπεζών είναι η ΤΡΑΠΕΖΑ ΔΙΕΘΝΩΝ ΔΙΑΚΑΝΟΝΙΣΜΩΝ (B.I.S.) Ιδρύθηκε το 1931 και η έδρα της είναι στην Ελβετία. Ελέγχει την κυκλοφορία του χρήματος σ’ όλο τον κόσμο. Η B.I.S. διαχειρίζεται ένα μέρος των συναλλαγματικών αποθεμάτων πολλών κρατών, καθώς και χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων. Λειτουργεί δηλαδή και σαν επενδυτική τράπεζα των Κεντρικών Τραπεζών. Η B.I.S. θεωρείται το κέντρο του χρηματοπιστωτικού συστήματος. Δεν πληρώνει φόρους σε κανένα κράτος. Τα κεντρικά γραφεία της στη Βασιλεία θεωρούνται Διεθνές Έδαφος.
  2. Το διεθνές νομισματικό ταμείο I.M.F Είναι ο εκτελεστικός βραχίονας της B.I.S. Πρώτα οι τράπεζες δημιουργούν τη κρίση και μετά το I.M.F παρεμβαίνει και με το δέλεαρ του δανεισμού επιβάλλει οικονομικές πολιτικές σύμφωνα με τις θέσεις της B.I.S. Υφαρπάζει φτηνά την κρατική περιουσία ( ιδιωτικοποιήσεις ) επιβάλλει μισθούς πείνας, καταργεί κοινωνικές παροχές, γενικά μεταφέρει το χρήμα από τους φτωχούς στους πλούσιους.
Η καταστροφική ένταξη της Κύπρου στο ευρώ
  1. Γιατί ενώ ο προϋπολογισμός της Κυπριακής Δημοκρατίας ήταν πάντα ελλειμματικός την περίοδο 1960-2003, αυτή δεν χρεοκόπησε όταν υπήρχε η κυπριακή λίρα; Γιατί η κεντρική τράπεζα «ήταν ο δανειστής έσχατης προσφυγής». Δάνειζε το κράτος όταν είχε ανάγκη. Με την έκδοση νέου χρήματος υπήρχε υποτίμηση του νομίσματος και άρα και υποτίμηση του κρατικού χρέους.
  2. Για να μη δημιουργηθεί πληθωρισμός από την έκδοση νέου χρήματος τα πιστωτικά επιτόκια την εποχή της κυπριακής λίρας ήταν ψηλά γύρω στο 6% για καταθέσεις προθεσμίας ενώ τα δανειστικά δια νόμου έφταναν ως το 9%. Αυτές οι ρυθμίσεις ωφελούσαν και τους μικρό-καταθέτες και τους χρεώστες. Οι πρώτοι έπαιρναν αρκετούς τόκους από τα χρήματα που κατάθεταν και οι δεύτεροι προστατεύονταν από την τοκογλυφία, ενώ ο πληθωρισμός υπονόμευε το χρέος τους.
  3. Σήμερα τα χρεωστικά επιτόκια παραμένουν ψηλά μέσω και των πιστωτικών καρτών ενώ τα πιστωτικά είναι κάτω του 2% και φορολογημένα 30% από την κυβέρνηση,
  4. Γιατί η Κυπριακή δημοκρατία χρεοκόπησε όταν μπήκε στο ευρώ; Γιατί η ευρωπαϊκή κεντρική τράπεζα δεν έχει το ρόλο του δανειστή έσχατης προσφυγής. Δεν υπάρχει το ευρωομόλογο διότι αυτό θα αυξήσει τα δανειστικά επιτόκια και δεν το θέλει η Γερμανία.
  5. Ας περιγράψουμε τώρα τη διαδικασία της χρεωκοπίας: Το κράτος μέλος της ΟΝΕ εφόσον δεν έχει δικό του νόμισμα και δεν καλύπτεται από το ανύπαρκτο ευρωομόλογο υποχρεώνεται να προσφύγει στις αγορές για να δανειστεί τα χρήματα που του λείπουν.
  6. Οι αγορές δεν είναι ένα κλαμπ αγίων: Είναι αδίστακτοι διεθνείς τοκογλύφοι που προωθούν συνειδητά την υπέρ-ευημερία του 1% και οδηγούν στην εξαθλίωση του υπόλοιπου 99% του παγκόσμιου πληθυσμού.
  7. Η διαδικασία εξανδραποδισμού ενός κράτους περνά από τα ακόλουθα στάδια:
  8. Οι οίκοι αξιολόγησης διαδίδουν μέσω επιστημονικοφανών εκθέσεων ότι ένα κράτος δεν είναι αξιόχρεο.
  9. Οι αγορές (τοκογλύφοι) βρίσκουν αφορμή από τις εκθέσεις των οίκων αξιολόγησης να αυξήσουν τα επιτόκια δανεισμού για να καλύψουν δήθεν τους κινδύνους δανεισμού του αναξιόχρεου κράτους.
  10. Αυτό κάνει αδύνατο για το κράτος αυτό να δανειστεί και κατά συνέπεια να πληρώσει μισθούς συντάξεις και λοιπές υποχρεώσεις. Το κράτος βρίσκεται προ του ενδεχομένου στάσης πληρωμών. Τότε αναγκάζεται η κυβέρνηση να πάει γονυπετής στην τρόικα να ζητήσει δάνειο. Τότε επεμβαίνει η τρόικα.
  11. Η τρόικα υποδύεται το σωτήρα με τον ίδιο τρόπο που μια αλεπού υποδύεται το φύλακα σε ένα κοτέτσι. Όσοι αντιδρούν τους λένε να μην φωνάζουν γιατί η Τρόικα δεν ήρθε μόνη της αλλά «Εμείς την καλέσαμε». Με τον ίδιο τρόπο, μερικές φορές κάποιες φαρμακοβιομηχανίες δημιουργούν επιδημίες για να τις καλέσουν οι ανυποψίαστοι φοβισμένοι άνθρωποι και να πουλήσουν έτσι φάρμακα.
  12. Για να δανείσει η Τρόικα τα ανύπαρκτα χρήματα της που η ΕΚΤ και το ΔΝΤ δημιουργούν με τον μαγικό τρόπο του κλασματικού αποθεματικού που περιγράψαμε πιο πάνω επιβάλλει:
μειώσεις μισθών,
ιδιωτικοποίηση κρατικής περιουσίας σε καιρό ύφεσης για να φάνε τα «φιλέτα» του δημοσίου κάποιοι χρυσοκάνθαροι σε εξευτελιστική τιμή.
Εκποίηση κατοικιών ανέργων που δεν μπορούν να πληρώσουν τη δόση τους.
Ανακατανομή του εισοδήματος υπέρ των πλουσίων και εις βάρος των φτωχών.
Ιδιωτικοποίηση των κερδών προς όφελος του 1% και κοινωνικοποίηση των ζημιών εις βάρος του 99%. Με άλλα λόγια κάνουν τους φτωχούς φτωχότερους και τους πλούσιους ζάμπλουτους
  1. Το μοντέλο που επιβάλλει η Τρόικα φέρνει ύφεση εφόσον η μείωση μισθών οδηγεί σε πτώση της κατανάλωσης, η πτώση της κατανάλωσης οδηγεί σε κλείσιμο επιχειρήσεων και αύξηση της ανεργίας και αυτό οδηγεί σε φαύλο κύκλο υποχώρησης της οικονομικής δραστηριότητας (ύφεσης).
  2. Η ύφεση οδηγεί σε πτώση του ΑΕΠ και αυτή σε αύξηση του δημόσιου χρέους ακόμα και όταν σε απόλυτους αριθμούς το ποσό του χρέους μειώνεται. Επαναλαμβάνουμε: Όσο αυξάνεται η λιτότητα τόσο αυξάνεται το ποσοστό του χρέους αφού το παραγόμενο εισόδημα πάνω στο οποίο επιμετρείται το χρέος μειώνεται.
  3. Συμπερασματικά: Το μνημόνιο είναι παγίδα χρέους που οδηγεί τη χώρα σε ξεπούλημα και μετατρέπει τους εργαζόμενους σε δουλοπάροικους. Το μόνο δίλημμα που αφήνουν στους εργαζόμενους είναι: Η εργάζεστε 12 ώρες την ημέρα για ένα κομμάτι ψωμί ή πεθαίνετε από την πείνα.
Τα δεινά που έφερε στην Κύπρο το Ευρώ
  1. Η ύπαρξη εθνικού νομίσματος είναι ουσιαστικό στοιχείο της ανεξαρτησίας μιας χώρας και η απουσία του σημαίνει ότι η χώρα έχει εκχωρήσει ουσιαστικό μέρος της κυριαρχίας της. Το νόμισμα δίνει την ευκαιρία στο κράτος να διαχειριστεί την οικονομία του με γνώμονα το τοπικό συμφέρον. Έτσι, για παράδειγμα, με την υποτίμηση του νομίσματος της μια χώρα μπορεί να μειώσει τις εισαγωγές της και να αυξήσει τις εξαγωγές, εφόσον τα ντόπια προϊόντα γίνονται φθηνότερα για τους ξένους που τα αγοράζουν και τα ξένα ακριβότερα για τους ντόπιους που θα ήθελαν να τα αποκτήσουν. Επιπλέον με την υποτίμηση μειώνεται το εργατικό κόστος των ξένων εταιρειών που δραστηριοποιούνται στην Κύπρο, χωρίς μειώσεις μισθών του ντόπιου δυναμικού.
  2. Η Κύπρος στηρίζεται στον τουρισμό και τις υπηρεσίες. Με υποτιμημένο νόμισμα θα μπορούσαμε να γίνουμε ένας ελκυστικός προορισμός για τους ξένους επισκέπτες. Αντιθέτως με το ακριβό ευρώ βρισκόμαστε σε μειονεκτική θέση σε σχέση με τις γειτονικές χώρες που έχουν υποτιμημένα τοπικά νομίσματα και άρα μας υφαρπάζουν τους τουρίστες και το συνάλλαγμα μέσα από τα χέρια μας. Μόνο ο πόλεμος που έπληξε τις χώρες της Μέσης Ανατολής εμπόδισε, συγκυριακά έστω, την πλήρη καταστροφή του κυπριακού τουρισμού.
  3. Η βάρβαρη εσωτερική υποτίμηση μισθών και εισοδημάτων λόγω ευρώ: Όταν δεν έχεις δικό σου νόμισμα για να υποτιμήσεις, τότε το μόνο που σου μένει να υποτιμήσεις είναι το μισθό σου, τις τιμές των προϊόντων σου και των υπηρεσιών σου. Το δίλημμα απλό, βάρβαρο, κυνικό. Ή δουλεύεις και πωλείς φθηνότερα την εργασία σου και τα προϊόντα σου και φυτοζωείς με ψίχουλα ή μένεις άνεργος και πεθαίνεις από την πείνα γιατί δεν μπορείς να πωλήσεις, ή γιατί τη δουλεία σου τη παίρνει ο μετανάστης ή ο κοινοτικός που είναι διατεθειμένοι να δουλέψουν για λιγότερα χρήματα. Αυτό στη γλώσσα των οικονομολόγων λέγεται εσωτερική υποτίμηση. Είναι το αίτιο της ανεργίας, της μείωσης των μισθών και της υποαπασχόλησης που σαν σαράκι κατατρώει κυρίως τους νέους μας.
  4. Το πόση ακρίβεια έφερε το ευρώ φαίνεται αν μεταφράσουμε τις τιμές των προϊόντων από ευρώ σε λίρες και θυμηθούμε πόσα πληρώναμε για τα ίδια αγαθά ως το 2007.
  5. Τα νομίσματα μεγάλης αξίας είναι χάρτινα ενώ τα μικρής αξίας μεταλλικά. Το κέρμα των € 2 έχει μεγαλύτερη αξία από το παλιό χαρτονόμισμα της £ 1 αφού € 2 = £ 1,17. Η χάρτινη λίρα συρρικνώθηκε σε μεταλλικό νόμισμα που ομοιάζει με το παλιό κέρμα των 20 σεντ . Το ίδιο συρρικνώθηκε και η αγοραστική μας δύναμη.
  6. Τα τελευταία χρόνια έχουμε γεμίσει από μετανάστες νόμιμους και παράνομους. Η ανεξέλεγκτη μετανάστευση απειλεί την κοινωνική μας συνοχή. Τι είναι όμως αυτό που τραβούσε ως πρόσφατα τους μετανάστες σαν μαγνήτης στην χώρα μας; Δεν είναι μόνο η φτώχια και η ατελής μεταναστευτική μας πολιτική που προσελκύει τους ξένους στη Κύπρο. Είναι το ακριβό μας νόμισμα. Αναρωτηθήκατε ποτέ γιατί οι ξένοι εργάτες εργάζονται με τόσο εξευτελιστικά μεροκάματα και ανέχονται τόση κατάφορη εκμετάλλευση; Ο λόγος είναι απλός. Τα λίγα ευρώ που τους δίνουμε αξίζουν τα πολλαπλάσια στην μακρινή τους πατρίδα, όταν θα τα ανταλλάξουν με το υποτιμημένο τοπικό τους νόμισμα. Σε αντίθεση με τον Κύπριο που πρέπει να ξοδέψει τα λίγα ευρώ που παίρνει για να αγοράσει λίγα ακριβά προϊόντα από την κυπριακή αγορά, ο μετανάστης που θα στείλει λεφτά στην πατρίδα έχει τουλάχιστον την παρηγοριά ότι η οικογένεια του θα ανταλλάξει το ακριβό ευρώ με μπόλικο υποτιμημένο τοπικό χρήμα που θα αποφέρει περισσότερα αγαθά.
  7. Σκεφτήκατε ποτέ γιατί η Κύπρος δεν χρεοκόπησε στα μαύρα χρόνια μετά την Τουρκική εισβολή και κινδυνεύει με χρεοκοπία μερικά χρόνια μετά τον «θρίαμβο» της ένταξης μας στην ΟΝΕ; Ο λόγος είναι απλός. Όταν είχαμε δικό μας νόμισμα μπορούσαμε να δανειστούμε με τους δικούς μας όρους από τη Κεντρική Τράπεζα της Κύπρου για να καλύψουμε τα ελλείμματα και να δώσουμε με τα δάνεια αυτά κίνητρα ανάκαμψης της οικονομίας. Στην ουσία είχαμε το δικαίωμα να τυπώσουμε νέο χρήμα, να το επενδύσουμε σε παραγωγικές δραστηριότητες και να ανορθώσουμε την οικονομία μας. Το νέο χρήμα έφερνε παραγωγικές επενδύσεις, οι επενδύσεις δημιουργούσαν θέσεις εργασίας, η αυξημένη απασχόληση επιπλέον ζήτηση για κατανάλωση, συνεπώς παραγωγή περισσότερων προϊόντων για κάλυψη των νέων αναγκών και τελικά επανεκκίνηση και ανόρθωση της οικονομίας.
  8. Είναι βέβαια γεγονός ότι η αύξηση του κυκλοφορούντος χρήματος φέρνει τον πληθωρισμό ως παρενέργεια. Ο τελευταίος όμως μπορεί να κρατηθεί υπό έλεγχο με την λελογισμένη αύξηση των επιτοκίων. Αύξηση των επιτοκίων σημαίνει περισσότερες καταθέσεις, άρα μείωση του κυκλοφορούντος χρήματος, άρα μείωση του πληθωρισμού και εξισορρόπηση των αρνητικών συνεπειών του. Όμως για να μπορείς να αυξομειώσεις επιτόκια πρέπει να έχεις δικό σου νόμισμα, προνόμιο που εγκαταλείψαμε για πάντα με την ένταξη μας στην ΟΝΕ.
  9. Εξάλλου ο πληθωρισμός δεν είναι πάντα κακός, όταν δεν είναι ανεξέλεγκτος και σε μονοψήφια ποσοστά. Αυτό γιατί αν το χρέος της χώρας είναι σε τοπικό νόμισμα, μειώνει δια της διαβρώσεως της αξίας του χρήματος τις κρατικές οφειλές. Σήμερα όμως που δεν έχουμε δικό μας νόμισμα είμαστε υποχρεωμένοι να δανειστούμε από τις «αγορές» σε ευρώ με αυξημένα επιτόκια. Τα χρήματα που θα πληρωθούν για να καλυφθούν τα τοκογλυφικά επιτόκια που μας επιβάλλουν έμμεσα οι οίκοι αξιολόγησης με τις αρνητικές τους εκθέσεις, θα κοπούν από τους μισθούς, τις συντάξεις, τα επιδόματα των ανήλικων παιδιών μας, των φοιτητών, των φτωχών και των δυσπραγούντων.
  10. Το ευρώ κατέστρεψε την ντόπια αγροτική, κτηνοτροφική και βιομηχανική παραγωγή σε μεγάλο βαθμό. Αυτό γιατί το τοπικό υποτιμημένο μας νόμισμα σε συνδυασμό με προστατευτική δασμολογική πολιτική, έκανε τα ξένα προϊόντα ακριβά και άρα μη θελκτικά για αγορά. Σήμερα όμως τα φθηνά γερμανικά, γαλλικά κλπ προϊόντα έχουν κατακλύσει τη ντόπια αγορά και έχουν στραγγαλίσει την τοπική παραγωγή. Πώς άλλωστε να περιμένουμε από τον άνεργο, τον υποαπασχολούμενο και αυτόν που του έχουν μειώσει τον μισθό να αγοράσει, για παράδειγμα, μια κυπριακή μπύρα; Αφού οι γερμανικές πωλούνται στην μισή τιμή.
  11. Η ελεύθερη διακίνηση εργατικού δυναμικού από την Ευρώπη έδωσε ευκαιρίες για φθηνό εργατικό δυναμικό στους εργοδότες, ενώ έφερε την απόγνωση στους ντόπιους εργαζόμενους που είναι είτε άνεργοι είτε υπό- αμειβόμενοι.
  12. Πριν το ευρώ δεν μπορούσαμε να αποκτήσουμε εύκολα γερμανικά αυτοκίνητα γιατί ήταν ακριβά, αλλά βολευόμαστε με ιαπωνικά και κορεάτικα οχήματα που ήταν φθηνότερα. Σήμερα έχουμε ανοίξει την οικονομία μας στην Γερμανία, η οποία έχει γεμίσει τις χώρες της Νοτίου Ευρώπης με τα βιομηχανικά της προϊόντα. Το ευρώ έδωσε την ευκαιρία στη Γερμανία να υποδουλώσει οικονομικά τις χώρες της Ευρωζώνης .
  13. Τα οικονομικά πλεονάσματα της Γερμανίας αντανακλούν τα χρέη των χωρών της Νοτίου Ευρώπης. Το γερμανικό κεφάλαιο κατέκτησε σήμερα ειρηνικά την Ήπειρο. Το πέτυχε όχι με την βία των όπλων, αλλά με την οικονομική κατάκτηση μέσω της νομισματικής ενοποίησης και του Ευρώ και της συνακόλουθης οικονομικής διείσδυσης.
  14. Συμπερασματικά: Εκείνο που απέτυχε η Γερμανία με τη βία το πρώτο μισό του 20ου αιώνα, το πέτυχε στις αρχές του 21ου αιώνα με το Ευρώ ...
  1. Η έξοδος της Κύπρου από το Ευρώ πρέπει να γίνει μελετημένα, μετά που θα γίνει η Κύπρος ενεργειακά αυτάρκης. Πριν την εμπορική εκμετάλλευση του φυσικού αερίου δεν μπορούμε να φύγουμε από την ποντικοπαγίδα του Ευρώ γιατί θα ξετινάξει την οικονομία μας. Αυτό θα γίνει γιατί η υποτίμηση της νέας κυπριακής λίρας θα κάνει το εισαγόμενο πετρέλαιο πανάκριβο, εφόσον θα το αγοράσουμε σε δολάρια.. Μόνο όταν βάλουμε στο χέρι μας τον ενεργειακό πλούτο της Κύπρου, τότε και μόνο τότε, θα πρέπει να αποτινάξουμε το ζυγό του Ευρώ.
  2. Παρενθετικά: Η Είσοδος της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση και κατ’ επέκταση στην ευρωζώνη έγινε κατά παράβαση του Συντάγματος Άρθρον 181{ Συνθήκη Εγγυήσεως άρθρο 1}, Άρθρο 185 (2). Αμφότερα είναι θεμελιώδη άρθρα μη επιδεχόμενα μεταβολής, τροποποίησης ή κατάργησης.
  3. Επίσης η αναφορά στα λεγόμενα ευρωπαϊκά κονδύλια με τα οποία δήθεν η Ευρωπαϊκή Ένωση χρηματοδοτεί τα κράτη μέλη είναι παραπλανητική. Το αντίθετο συμβαίνει. Τα κράτη μέλη συνεισφέρουν υποχρεωτικά και άνευ όρων τεράστια ποσά στον Ευρωπαϊκό Προϋπολογισμό, μέρος των οποίων ανακατανέμεται, υπό όρους στα κράτη μέλη. Η Κύπρος είναι καθαρός δότης γιατί δίνει στις Βρυξέλλες περισσότερα από αυτά που οι Βρυξέλλες επιστρέφουν στην Λευκωσία.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ - ΣΥΝΟΠΤΙΚΑ
  1. Το Τραπεζικό Σύστημα είναι ένας πολύπλοκος μηχανισμός δικτυωμένος σ’ όλο τον κόσμο. Ο μηχανισμός αυτός είναι εξ’ ολοκλήρου ελεγχόμενος από ιδιώτες.
  2. Είναι σχεδιασμένος με τέτοιο τρόπο ώστε να λειτουργεί ανεξάρτητα από κυβερνήσεις και κράτη.
  3. Στόχος του είναι το κέρδος, η συγκέντρωση του πλούτου σε όλο και λιγότερα χέρια, η αόρατη εξουσία πάνω στην ανθρωπότητα.
  4. Τη δύναμη του την αντλεί λόγω του ότι του έχει εκχωρηθεί μονοπωλιακά η Δημιουργία του Χρήματος, από το Τίποτα, καθώς και η δυνατότητα να το δανείζει με τόκο.
  5. Η αρχή του κλασματικού αποθέματος, δηλαδή η δυνατότητα να δανείζεις χρήματα που δεν έχεις, δίνει τεράστια περιθώρια κέρδους στις τράπεζες. Ταυτόχρονα όμως δημιουργεί μια φούσκα χρέους στον λαό.
  6. Το 10% περίπου του χρήματος που κυκλοφορεί έχει δημιουργηθεί από τις Κεντρικές Τράπεζες και το 90% από τις Εμπορικές Τράπεζες, με τον τρόπο που έχει περιγραφεί.
  7. Τα κράτη δεν μπορούν να δημιουργήσουν χρήμα. Δανείζονται από τις τράπεζες, οι οποίες το δημιουργούν. Είναι λοιπόν όλες οι χώρες υποτελείς στην αόρατη χούντα των τραπεζιτών.
  8. Το χρήμα που κυκλοφορεί στα χέρια μας, είναι όλο προϊόν δανεισμού, από τις τράπεζες. Άρα το Χρήμα είναι Χρέος. Αν όλοι ξοφλούσαν τα δάνεια τους δεν θα υπήρχε καθόλου χρήμα!
  9. Για τα δάνεια που έχουν δώσει, οι τράπεζες ζητούν τόκους. Οι τόκοι όμως δεν έχουν δημιουργηθεί σαν χρήμα όταν εκδιδόταν το δάνειο. Άρα ο τόκος είναι μια φούσκα χρέους. Το ότι ο τόκος δεν έχει δημιουργηθεί σαν χρήμα κάνει δύσκολη, έως αδύνατη την πληρωμή του χρέους. Αν οι τράπεζες περιορίσουν την έκδοση νέων δανείων κάποιοι από τους παλιούς χρεώστες σίγουρα θα χρεοκοπήσουν.
  10. Δανείζουν ιδιώτες και κράτη. Επενδύουν χρήματα των πελατών τους ή τους συμβουλεύουν με στόχο το μέγιστο κέρδος. Όλες σχεδόν οι τράπεζες σήμερα είναι ταυτόχρονα και εμπορικές και επενδυτικές. Το γεγονός αυτό ήταν η αιτία της κρίσης του 30 αλλά και της σημερινής κρίσης. Όποιος δεν μαθαίνει από τα λάθη του είναι νομοτελειακά καταδικασμένος να τα επαναλάβει.
  11. Εγγύηση για την εξόφληση του Δημόσιου Χρέους είναι πάντα οι φόροι που βάζει η κυβέρνηση στους πολίτες. Όταν η κυβέρνηση δεν μπορεί να ξοφλήσει το Δημόσιο χρέος βάζει πρόσθετους φόρους κόβει μισθούς και συντάξεις. Έτσι περνούν βασιλικά οι τραπεζίτες και φυτοζωούν μισθωτοί και συνταξιούχοι.
  12. Στην κρίση χρέους των PIGS οι πιέσεις που ακούμε ότι ασκεί η Γερμανία ή η Γαλλία κλπ προς τις χώρες αυτές , είναι στην πραγματικότητα πιέσεις Γερμανών η Γάλλων τραπεζιτών, τα συμφέροντα των οποίων εξυπηρετούν οι κυβερνήσεις τους. Άλλωστε και αυτές οι χώρες χρωστάνε στους τραπεζίτες. 
  13. Το Ευρώ αποτελεί την προκρούστια κλίνη πάνω στην οποία δέθηκαν οι ανόμοιες οικονομίες της Ευρώπης και όσες δεν περνούσαν τα γερμανικά πρότυπα ακρωτηριάστηκαν χωρίς αναισθητικό. Αποτελεί την κερκόπορτα μέσω της οποίας το γερμανικό κεφάλαιο κατέλαβε την Ευρώπη χωρίς να σπάσει ρουθούνι. Είναι το υπερόπλο ενός αθέατου πολέμου, πολύ ανώτερο από τα Πάνζερ και τα στούκας του Χίτλερ στο 2ο παγκόσμιο πόλεμο.
  14. Το Ευρώ είναι αφύσικο νόμισμα, εφόσον οι οικονομίες της Ευρωζώνης είναι ανόμοιες. Δημιουργούν άνισο ανταγωνισμό του βορρά με το νότο. Οδηγούν σε εξαθλίωση, ανεργία και μετανάστευση τη νέα γενιά στις χώρες του νότου και υπερκέρδη για τις πολυεθνικές του βορρά.
  15. Η μια όψη του ευρώ είναι το γερμανικό πλεόνασμα και η άλλη το χρέος της νότιας Ευρώπης. Οι χρεώστες είναι οι ηττημένοι του οικονομικού πόλεμου, ενώ η πολεμική λεία είναι οι ίδιες οι χώρες τους που εκχωρούνται στο γερμανικό κεφάλαιο για εξόφληση του ανέντιμου αυτού χρέους.
  16. Σε παγκόσμιο επίπεδο η διαδικασία που περιέγραψα έχει δώσει σε λίγους τόσο μεγάλη ισχύ, που μπορούν να ανεβάζουν και να κατεβάζουν κυβερνήσεις, να ελέγχουν μέσω του χρέους κράτη, να δημιουργούν οικονομικές κρίσεις, να οδηγούν ανθρώπους στην εξαθλίωση, στην απελπισία και την αυτοκτονία, να αποφασίζουν ποια έθνη θα ζήσουν και ποια θα πεθάνουν καταδικάζοντας τα σε πείνα, να προκαλούν πολέμους για να μεγιστοποιήσουν τα κέρδη τους.
  17. Ποιοι είναι όμως οι ιδιώτες που βρίσκονται πίσω από το πλέγμα που έχει περιγραφεί και οι οποίοι ελέγχουν σε μεγάλο βαθμό τον κόσμο μας; Είναι οι μεγάλες τράπεζες: J.P. MORGAN, MORGAN STANLEY, DEUTSCHE BANK, GOLDMAN SACHS, PNB PARIBAS ή πολυεθνικές όπως η BMW, η Siemens, ο βιομηχανικός όμιλος Krupp κλπ, καθώς και διάφοροι επενδυτικοί οίκοι με ιδιοκτήτες δισεκατομμυριούχους που γεμίζουν τις σελίδες του περιοδικού Forbes. Συναποτελούν το Καρτέλ των πολυεθνικών και των Διεθνών Τραπεζιτών. Ελέγχουν πέραν των μέσων παραγωγής και των τραπεζών τη συντριπτική πλειοψηφία των μεγάλων ΜΜΕ και χρηματοδοτούν τις καμπάνιες των πολιτικών όλων των κομμάτων για να μπορούν να περνούν τους νόμους που τους συμφέρει ανεξάρτητα από το ποιοι κυβερνούν.
  18. Το εκπληκτικό δεν είναι μόνο το γεγονός ότι οι λαοί χρεώνονται σε ιδιώτες για να εκδώσουν τα χρήματα που χρειάζονται ενώ θα μπορούσαν τα κράτη να τα δημιουργούν άτοκα. Το εκπληκτικό είναι ότι οι τραπεζίτες, μπορούν βάσει της τραπεζικής νομοθεσίας που πέρασε η λαϊκή αντιπροσωπεία, να "δημιουργήσουν" χρήμα από αέρα κοπανιστό (σε αντίκρισμα του ομολόγου που πήρε σαν "εγγύηση") 10πλάσιας αξίας από αυτήν του ομολόγου. Το χρήμα αυτό διοχετεύεται στους πολίτες με τη μορφή έντοκων δανείων.
Βιβλιογραφία
  1. Modern Monetary Mechanics, Booklet, Federal Reserve Bank of Chicago
  2. Εκτελεστικό διάταγμα 11110 των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής. (Παράρτημα)
  3. Keynes, John Maynard, Η γενική Θεωρία της Απασχόλησης του τόκου και του Χρήματος, Εκδόσεις Το Βήμα
  4. Klein Naomi, Το Δόγμα του Σοκ, η άνοδος του καπιταλισμού της καταστροφής εκδόσεις ΑΑ Λιβάνη
  5. Κουμαρέλλας Όθωνας: Ευρώ ή Εθνικό Νόμισμα; Εκδόσεις Έσοπτρον
  6. Λαβδιώτης Σπύρος: Η εποχή του Ατομικισμού, Μια φιλοσοφική προσέγγιση του χρήματος και της Οικονομίας, Εκδόσεις Έσοπτρον
  7. Λαβδιώτης Σπύρος: Ευρώ, η θηλιά στον λαιμό της Ελληνικής Κοινωνίας, εκδόσεις Nexus
  8. Μπογιόπουλος Νίκος « Είναι ο Καπιταλισμός ηλίθιε» Οι υπαίτιοι της Κρίσης και το χρέος της ανατροπής τους, εκδόσεις ΑΑ Λιβάνη
  9. Niall Ferguson: Η εξέλιξη του Χρήματος, Μια Οικονομική Ιστορία του κόσμου, εκδόσεις καθημερινη
  10. Peet Richard: ΔΝΤ, Παγκόσμια Τράπεζα ΠΟΕ, η ανόσια Τριάδα, εκδόσεις ΑΑ Λιβάνη
  11. Smith Adam: Έρευνα για τη φύση και τις αιτίες του πλούτου των εθνών Εκδόσεις Το Βήμα
  12. Stiglitz Joseph E. To Τίμημα της Ανισότητας, Εκδόσεις Παπαδόπουλος
  13. Σύνταγμα Κυπριακής Δημοκρατίας, Κυβερνητικό Τυπογραφείο Λευκωσία.
Παράρτημα
ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΟ ΔΙΑΤΑΓΜΑ 11110
  
ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΗ  ΤΟΥ ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΟΥ ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΟΣ αριθ. 10289 ΟΠΩΣ ΕΔΩ ΤΡΟΠΟΠΟΙΕΙΤΑΙ, ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΔΟΣΗ ΟΡΙΣΜΕΝΩΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΩΝ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΕΠΙΠΤΏΣΕΙΣ ΣΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ.

Δυνάμει της εξουσίας που μου παρέχεται από την παράγραφο 301 άρθρο 3 του Συντάγματος των ΗΠΑ, διατάσσονται τα εξής:
 
ΠΑΡΑΓΡΑΦΟΣ 1. Η εκτελεστική διαταγή αριθ. 10289 της 19ης Σεπτεμβρίου 1951, όπως τροποποιήθηκε, με το παρόν έγγραφο τροποποιείται περαιτέρω
- (α) προσθέτοντας  στο τέλος της παραγράφου 1 επ' αυτού την ακόλουθη υποπαράγραφο (j):
«(j) η εξουσία  ανήκει στον Πρόεδρο σύμφωνα με την παράγραφο (β) της παραγράφου 43 του νόμου της 12ης Μαΐου 1933, όπως τροποποιήθηκε (31 U.S.C. 821 (β)), να εκδίδει ασημένια πιστοποιητικά  (silver certificates) με αντίκρισμα οιουδήποτε απόθεμα ράβδων ασημιού (silver bullion), ασημιού, ή τυποποιημένων ασημένιων δολαρίων στο Υπουργείο Οικονομικών μη πραγματωθείσας τότε για την εξαγορά οιωνδήποτε εκκρεμούντων ασημένιων πιστοποιητικών, να καθορίζει τις ονομαστικές αξίες των εν λόγω ασημένιων πιστοποιητικών και να κόβει τυποποιημένα ασημένια δολάρια και βοηθητικά ασημένια νομίσματα για την εξαγορά τους», και
(β) ανακαλώντας τα εδάφια (β) και (γ) της παραγράφου 2 επ' αυτού.

ΠΑΡΑΓΡΑΦΟΣ 2. Η τροποποίηση που γίνεται με αυτή τη Διαταγή δεν θίγει οιαδήποτε πράξη  έγινε ή οποιαδήποτε συντρέχον προσγινόμενο  ή  παρασχεθέν δικαίωμα ή οποιαδήποτε δίωξη ή αγωγή υπήρχε ή άρχισε για οποιαδήποτε αστική ή ποινική αιτία  πριν από την ημερομηνία αυτής της διαταγής αλλά όλες αυτές οι έννομες υποχρεώσεις θα συνεχιστούν και μπορεί να ενισχυθούν ως εάν οι αναφερθείσες τροποποιήσεις δεν είχαν γίνει.
 
JOHN F. KENNEDY,  ΛΕΥΚΟΣ ΟΙΚΟΣ, 4 Ιουνίου 1963
paideia-news.com





Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)